29 Eylül 2009 Salı

Küçük Beyin Perde Vukuatı / Yaramaz Çocuğun Annesi Olunca

Evet, yaramaz bir çocuğun annesi olunca insanın başına her an herşey gelebilir, her an aklını yitirebilir. Tam da dediğim gibi aklımı yitirmeme ramak kaldı bugün yaşadıklarımdan sonra. Üst fotoğrafta da görüldüğü gibi bizim evin perdeleri mekanizmalı; olayın perdeyle ilgisi nedir demeyin okuyun.

Bizim küçük adam oldum olası bu perdelerin sarma mekanizmasının askısına meraklı. Mutlaka erişebildiği yerden ya çekiştirir koparmak için kendini paralar ya da bir yandan bir yana fırlatıp durur. Çocukça bir keyif herhalde, pek de mutlu oluyor. Yapma, etme dedikçe de inadına yapıyor. Bu akşamüstü de mutfakta birlikte muhabbet ederken bir anda yanımdan ayrıldı, ben lavaboda birşeyler yıkarken farketmedim bile. Sanırım bir dakika kadar sonra bir bağırtı, bir hırıltı duydum salondan. Önce '' gel yanıma annecim hadi konuşuyoruz ne güzel'' dedim. Baktım hala gelmiyor hemen koştum salona. İçeri girmemle gördüğüm manzara beni mahvetti. Hemen pencerenin yanındaki koltuğun kenarına çıkıp yine perde askısını bu defa kafasından geçirmiş. Koltuğun yanındaki sandalyede boğazında perde askısı ayaklarının ucunda duruyor. Yani orada sandalye olmasa boğulması an meselesi Allahım sen aklıma mukayyet ol.

Koşmamla onu ordan alıp sarılmam bir oldu. Bir taraftan o ağlıyor bir taraftan ben. Yaklaşık yarım saat kendime gelemedim, hatta o kadar deli gibi ağlıyordum ki çocuk bile şaşırdı anneme ne oldu diye. O pozisyonda orada sandalye üzerinde olduğu için hiçbir şey olmazdı aslında ama inanın o görüntü beni deli etmeye yetti. Ya o sandalye orada olmasaydı, ya ben mutfakta değil de daha içerde odalarda olup onu duymasaydım diye olasılıklar aklımda dolanırken sakinleşmem hayli uzun sürdü. Gerçi küçük beyin marifetlerini bildiğimden asla onu yalnız bırakmam ben, hele ki sessiz sessiz biryerlerde ise mutlaka gizlice izlerim. Mutfakta yemek yaparken bile, o odasında oyun oynasa dahi bir domates keser gider bakarım, bir soğan doğrar gider bakarım.
Bugün şükürler olsun ki bu olay bu kadarla kaldı. Aslında askılara olan ilgisinden dolayı biz genelde askıları aşağıdaki fotoğraftaki şekilde bağlıyoruz ki ulaşamasın. Fakat arada unutuyoruz tabii. Demek ki bundan sonra unutmak yokmuş, bunu anladık. Gerçi olaydan sonra tüm gün pek yanaşmadı perdelere ama onun işi hiç belli olmaz.

Bu yazıyı yazıp yazmama konusunda biraz tereddüt ettim başta ama küçük adam ilerde okuyup annesini nasıl korkuttuğunu okusun istedim. Hem de evinde bu tarz perdeler kullananlar varsa, üstüne bir de yaramaz perde meraklısı duvarlarda gezinen evlatları varsa belki dikkate alırlar dedim. Sizler de ister bu şekilde bağlayarak ister başka şekilde ama mutlaka önlem alın. Sonu çok üzücü olabilecek olaylarla karşılaşmayalım. Alllah hepimizin çocuklarını korusun. Anne babalara da bu yaramazlarla baş edebilmek için güç, kuvvet, sabır versin.

15 yorum:

müjde dedi ki...

Canım çok geçmiş olsun.Verilmiş sadakanız varmış.Bizim Yağız da çok meraklı o iplere.İkiye ayırıp,demirini çıkarıyor sürekli.Demek ki önlem almak lazım.Sağol,paylaştığın için...

Betül KAVAL dedi ki...

canım valla gözlerim dışarda okudum. bede de var bu mekanizmalardan çoğu kağanda onları kopratmak için elinden geleni yapar hatta bir defasında indirmişti aşağı:) bende bağlarıp hep senin gibi ama inan böyle bişey olacağı aklıma bile gelmezdi . Yazman çok iyiolmuş çünkü çocuk büyütmek gerçekten çok zor ve aklına gelmeyecek şeyler yapabiliyolar gerçekten..

sevgiler canım öpüyorum.

SMİLENA dedi ki...

bak sen küçük yaramaza.allah korumuş yasemincim.paylaşman iyi olmuş.böyle bağlamak çok mantıklı.of bende de iki yaramaz var .vukuatlarımızı yazsam roman olur.
çok öpüyorum.geçmiş olsun

pelince dedi ki...

Yasemincim çok ama çok geçmiş olsun,dikkatli olmak şart haklısın..allah korumuş...bende senin gibi paniğimdir,karşı tarafı bile korkuturum.. :))

ferahin mutfagi dedi ki...

Okurken gozumde canlandi ve uzuldum :( ...Cok gecmis olsun insallah birdaha tekrarlanmaz.

Seda'nın Günlüğü dedi ki...

Yasemincim okurken yaşamış kadar üzüldüm. Çok ama çok geçmiş olsun. Allah evlatlarımızı korusun. Hiç aklına gelirmi, benimkini de ben senin gibi sürekli kontrol ediyorum. Gözüm hep üstünde. Zaten evde ciddi anlamda komando yetişiyor. Allah beterinden korusun. Bizlere de önemli bir uyarı oldu.
Çok geçmişler olsun...

Sibel dedi ki...

Geçmiş olsun Yaseminciğim. Ayy anne olmak ne zor iş ya.. Valla gözüm korkuyor ne yalan söyleyeyim.. İyi ki anlatmışsın, çoğu kişinin aklına gelmezdi eminim ki.
Sevgiler canım...

İlknur dedi ki...

Kızım yeni yürümeye başlayınca çocuk güvenlik sistemleri satan bir firma eve birini yollayıp nerde neler yapılabilir bize anlatmıştı. Bunlardan biride bu iplerdi. O zamandan bu yana korkutur beni bu ipler. Geçmiş olsun. Böyle kazalar yaşamamamız dileğiyle...

http://www.lezzetibol.com dedi ki...

Yasemincim çoook geçmiş olsun canım. üzüntünü okurken gözlerim doldu. Çok şükür allah beterinden korumuş. İnşallar bu son olur.
Çocukları yetşitirirken neler çektiğimizi bir allah biliyor zaten.
tekrar geçmiş olsun
sevgilerimle

Özlem dedi ki...

Çok çok geçmiş olsun. Bu ufaklıkların ne zaman ne yapacağı belli olmuyor, dediğin gibi hep gözümüz üstlerinde olmalı. Benzer bir durum oğlum küçükken benim başıma gelmişti, panjurun kayışını kaşla göz arasında, üstelik de ben yanında otururken, boğazına geçirip sallanmaya başlamıştı, nasıl atlayıp çıkardığımı hatırlamıyorum...

zeynep topçu dedi ki...

yasemin hanım çok geçmiş olsun
küçük yaramaz sizi ne kadar da üzmüş
bizim evde de bu perdelerden var hemde her odada ama benim oğlum sizinkinden büyük ama eşim her seferinde ipleri sizin yaptığınız gibi yukarıya bağlıyor
bundan sonra bende daha dikkatli olacağım
sevgiyle kalın yaramazı öpün benim için

Anne İş'te dedi ki...

Yaseminciğim çok geçmiş olsun.Gerçekten verilmiş sadakanız varmış.Canım benim,nası l korkmuşsundur.Belli küçük adam da korkmuş:((her an yanlarında,her saniye aynı dikkatle olamamamız çok normal.Ayrıca onların gelişimi için de serbest alanlar bırakmamız lazım.Aynı olayın benzeri abimin oğlunda olunca biz de evdeki storlara çare bakalım diye düşünmüş sonra da aynen senin gibi düğüm atmaya başlamıştım.Ama bazen misfirden sonra bazen temizlikten sonra unuttuğum oluyor:((bu talihsiz kaza ile yeniden gündeme aldım.Şu adreste(http://www.cocukguvenlik.com/vitrin/product_info.php?cPath=4&products_id=140 ) olan aparattan perdecilerde,Koçtaş ve benzeri yerlerde vardır diye düşünüyorum.Evlerimizi çocuk dostu haline getirelim ki böyle sıkıcı şeyler yaşamayalım inşallah.

Canım benim tekrar çok geçmiş olsun.

Sevgilerimle,öperim ikinizi de

Hatice dedi ki...

Çok büyük geçmiş olsun, Allah korumuş. Ufaklıkları bir an bile yalnız bırakmaya gelmiyor, benim küçükte(2,5 yaşında) yaz başında abisiyle biz ders çalışırken ortadan kaybolmuş, bir baktım ortalıkta yok, sesi de çıkmıyor, hemen koştuk abisiyle, bir baktım açık pencerede kaloriferden ayakları görünüyor, sessizce yaklaşıp aldım ve oturup ağlamaya başladım. Sanırım kaloriferden yardım alarak çıkmış, sonrasında pencere açmaya korkar oldum, sürekli gözüm üstünde...
tekrardan geçmiş olsun, paylaşımın için teşekkürler...
sevgiler...

Müge Hüner dedi ki...

Şekercim;
Anne değilim henüz ama anlıyabiliyorum duygularını, bende küçük çocukların başına böyle şeyler gelmesinden çok etkilenirim.
Eli kapıya sıkışıcak fobisi vardır bende mesela, sanki olmuş gibi kalbim çarpıntı yapar.
Çok çok geçmiş olsun canım inşallah bir daha yaşamazsınız böyle bir şey.

Birde aklıma ne geldi, ne zorluklar, ne üzüntüler ile büyüyor bu çocuklar, sonra büyüyüp te anneye ters cevap verince ne ağır gelir, annem hep derki beni şimdi anlayamazsın ancak anne olunca anlarsın.
Şimdi senin yazını okuyunca aklıma bu geldi.
Valla hem sana hem butun annelere Allah kolaylık versin canım.

Öperim.

aslı'nın mutfağı dedi ki...

Yasemin'cim çok geçmiş olsun, insan korkmaz mı, çok haklısın.. Allah korumuş neyse ki.. Perdelerimiz çok benziyor birbirine, bu önerini ilerisi için ben de aklımın bir köşesinde tutacağım canım..